Mevsim Sonu

Hüznün bile güzeldi gözlerinin parıltısında
Yaşlarımı silmeye çalıştığım o mevsim..
Sabahlar ilk kez umut getiriyordu avuçlarıma
Sense sessiz,sakin
Otururken bir köşede,oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi..
Bakışlarının sonsuz ışıltısında ısınıyordu üşüyen ellerim
Tik takların ürpertici sesinin acı gerçeğiydi sanki
Bense tüm mevsimleri bırakıp sana geldim..

Yaprakların sararmasındandır bu sessizlik
Denizin soğukluğu, yıldızların yokluğundandır
Yine gece yarısı olmuş ey yüreğim dayan
Sesli harfler teğet geçmiş sözcüklere
Cümleler ise yalnız ve buruk
Ağlıyorlar sessiz sessiz,belki de

Bir mevsim daha bitiyor böylece..

Yelkenimi unutmuş giderken sığınacağım adalara
Alabora oluyor tüm umutlar sonra
Mutluluğa bir adım kala başlarken fırtına
Genzim suyla dolmuş, çırpınamıyor artık sevda yelleri

Sığınacak bir liman ararken rüyalarda
Hangi gözler diriltiyordu kalbimin acısını?
Ve hangi masallarda uyuyordu yanımda duru sevgiler?
Biliyorum, cevabı taşıyan o ıssız dehlizin
Duvarları soğuk,aynaları ise kırık..
Yoksa mağrur duruşunun azizliği midir yalnızlık?

Ah zavallı ruhum benim
Yeni alışmışken düşlerin sevincine..
Bir mevsim daha bitiyor böylece..